Сарфи назар аз он, ки ин духтари зангдор аст, аллакай дар дақиқаи аввали навор мебинед, ки сӯрохи вай аллакай тар шудааст. Яъне дар намуди зоҳирӣ муштарӣ ба ӯ маъқул буд. Хатто дикки пасти у уро хичолат намедод ва у хеч нишонае намедод, ки дар ин кор ягон хатое вучуд дорад. Ба ман махсусан он чиз писанд омад, ки дар охир хамаашро ба дахонаш бурд (ки ба духтарони ин касб хос нест).
Хуб доварӣ бо роҳи вай ба он ҷаҳида, он аст, ки бори аввал нест, то таассуроти табиатан гуворо, вай савор буд, бародари дик худ оҳ, чӣ тавр хуб, jerked, ки он зарур аст.